دلیل تاری دید چیست؟ - وبلاگ بهسایا

به گزارش وبلاگ بهسایا، آیا پیش آمده که گاهی اوقات در حال پلک زدن مداوم یا مالیدن چشمان خود باشید تا دید واضح تری پیدا کنید؟ این مشکل ممکن است مربوط به افزایش سن یا احتیاج به عینک باشد، اما ممکن است دلایل دیگری هم داشته باشد.

به گزارش خبرآنلاین، تاری دید اغلب با درمان های مناسب برطرف می گردد، اما از قلم نیاندازید که تغییر ناگهانی در حس بینایی یک مسئله طبیعی نیست که ساده از کنار آن بگذرید؛ در صورت بروز هرگونه تغییر ناگهانی در بینایی، ضروری است به پزشک مراجعه کنید. در این مطلب به آنالیز علل تاری دید و بیماری هایی که ممکن است باعث تاری دید شوند می پردازیم.

1. دیابت

بیماری خطرناکی که می تواند باعث ایجاد یک بیماری چشمی به نام رتینوپاتی دیابتی یا شکبیه رنجوری دیابتی گردد. این عارضه چشمی علاوه بر تاری دید، علائم دیگری هم دارد که عبارتند از:

مگس پران چشم یا مگسک: در این حالت، شخص مبتلا به عارضه، ذرات کوچکی مانند غبار را پیش چشمانش می بیند که بالا و پایین می فرایند و این ذرات با پلک زدن نیز از بین نمی فرایند.

نابینایی: باید بدانید که درمان به موقع، برترین راه برای برطرف آسیب های دائمی و خطرناک است. توصیه می گردد حداقل یک بار در سال به چشم پزشک مراجعه کنید و از سلامت چشم هایتان مطمئن شوید.

2. سکته مغزی

یکی از علائم اصلی سکته مغزی، تاری دید است. در صورتی که علاوه بر تاری دید، با هر یک از علائم هشداردهنده زیر روبرو شدید، باید به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید و مورد آنالیز قرار بگیرید.

سرگیجه، افتادگی و فلج شدن عضلات صورت، عدم تعادل، اختلال در تکلم و ضعف یا بی حسی در یک بازو.

3. میگرن

میگرن ممکن است در کنار سردرد های شدید، علائم دیگری مانند تاری دید و حساسیت به نور را نیز به همراه داشته باشد. تاری دید می تواند قبل از آغاز حملات میگرنی به وجود آمده و تا بعد از سرانجام درد نیز ادامه داشته باشد.

میگرن می تواند باعث بروز علائم زیر گردد:

از بین رفتن موقت کل یا بخشی بینایی (به مدت 30 دقیقه یا کمتر)، تماشا نقاط نوری چشمک زن، تماشا خطوط موج دار یا لکه ها.

4. پارکینسون

تاری دید اولین نشانه این بیماری عصبی نیست؛ اما ممکن است در صورت تشدید بیماری، بینایی نیز تحت تأثیر قرار گیرد. پارکینسون علاوه بر تاری دید، عوارض جانبی زیر را نیز به همراه دارد:

عدم تعادل بیمار و کاهش هماهنگی در بدن، سفتی عضلات، لرزش دست ها، بازوها، پا ها و گاهی اوقات صورت.