جدیدترین روش بدون عارضه در درمان سرطان - وبلاگ بهسایا

به گزارش وبلاگ بهسایا، سلول های بنیادی می توانند به پیشگیری از ابتلا به دیابت در اثر ایمونوتراپی سرطان یاری نمایند.

دیابت نوع یک می تواند یک عارضه جانبی نادر، اما جدی از درمان سرطان باشد که از آنچه به عنوان مهارنماینده های ایست بازرسی ایمنی است، استفاده می گردد.

در یک مطالعه تازه بر روی موش ها، محققان ژاپنی نشان داده اند که انجام درمان با سلول های بنیادی می تواند به جلوگیری از این امر یاری کند.

بسیاری از انواع سرطان از یک ترفند برای دفاع از خود در برابر سیستم ایمنی استفاده می نمایند آن ها یک سیستم نقطه بازرسی راه اندازی می نمایند که سلول های ایمنی را که به تومور حمله می نمایند غیرفعال می نماید. ایمونوتراپی سرطان این فرآیند را هدف قرار می دهد، ترمز ها را آزاد می نماید و به سیستم ایمنی اجازه می دهد دوباره با قدرت کامل حمله کند.

به گزارش نیو اطلس این درمان که از مهارنماینده های ایست بازرسی ایمنی استفاده می نماید، در مبارزه با طیف وسیعی از سرطان ها نویدبخش بوده است.

با این حال، ممکن است بعضی از عوارض جانبی ایمونولوژیک نامطلوب وجود داشته باشد. به عنوان مثال کولیت شایع است، اما قابل درمان است. در حالی که گروه بسیار کوچکی از بیماران ممکن است به دیابت نوع 1 مبتلا شوند که به علت تجمع سلول های ایمنی در پانکراس است و در نتیجه فراوری انسولین را مختل می نماید.

در مطالعه تازه، محققان دانشگاه اوزاکا آنالیز کردند که آیا سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) می توانند به جلوگیری از این عارضه جانبی جدی یاری نمایند. این سلول های بنیادی تخصصی در بازسازی بافت و تعدیل عملکرد های ایمنی نقش دارند.

این تیم با القای دیابت در موش ها با دادن یک آنتی بادی مونوکلونال PD-L 1 خالص، یک مهارنماینده ایست بازرسی ایمنی که معمولا استفاده می گردد، به کار گرفتند، سپس بعضی از موش ها با سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان تحت درمان قرار گرفتند و محققان سلول های ایمنی در ترشحات پانکراس آن ها را آنالیز کردند.

از موش هایی که فقط آنتی بادی دریافت کردند، 64 درصد (یا 16 مورد از 25 حیوان) به دیابت نوع 1 مبتلا شدند، در حالی که تنها 19 درصد از موش ها (یا چهار مورد از 21) که MSCs دریافت کردند، به دیابت نوع یک مبتلا شدند. بعلاوه با این روش، تجمع سلول های T و ماکروفاژ ها در جزایر پانکراس موش های تحت درمان با MSC به مقدار قابل توجهی کاهش یافت.

نویسنده مقاله گفت: دریافتیم که MSC ها به طور مؤثری از هجوم سلول های ایمنی جلوگیری می نمایند و در نتیجه از اثرات مضر روی سلول های پانکراس جلوگیری می نمایند.

البته، هنوز راه طولانی برای استفاده از این درمان در انسان وجود دارد - این فقط یک آزمایش اولیه حیوانی بود. برای یاری به جلوگیری از این عارضه جانبی نادر، اما جدی، باید کار های بیشتری انجام گردد تا پتانسیل MSC ها آنالیز گردد.

این تحقیق در مجله Diabetologia منتشر شده است.