بر اساس تحقیقات نو، حتی چاق هایی که آزمایشات متابولیک نرمال دارند، باز در معرض مسائل سلامتی هستند و باید خود را لاغر نمایند - وبلاگ بهسایا

به گزارش وبلاگ بهسایا، ابتداد بیایید دو سناریوی مشکل را در خصوص ترغیب آدم هایی به کم کردن وزن، با هم مرور کنیم:

1- بیماری واضحا چاقی نزد وبلاگ بهسایا می آید و بعد از اینکه پاسخ آزمایش هایش را می آورد، می بینیم که هممه آزمایش های روتین، نرمال هستند.

در این طور مواقع خیلی وقت ها بیماری به این نتیجه گیری اشتباه می افتد که چاق سالم است و چاقی او از نوعی است که خطری برایش ندارد و در نتیجه با فراغ بال، نه ورزشی می نماید، نه رژیم غذایی را رعایت می نماید و نه وزنش را کاهش می دهد.

2- از آن سو، مد جدیدی در بین مردم، به خصوص بانوان شکل گرفته که می گویند اصلا چه کسی گفته که چاقی یک مشکل است. چرا معیار زیبایی شناسانه واحدی را وضع می کنیم؟ اگر چاق و ظاهرا سالم باشیم، هیچ کس نباید به ما بتازد و ما را وادار به تغییر شرایطمان کند.

حالا از لحاظ پزشکی به داستان نگاه می کنیم:

چاقی، در دنیا بسیار شایع شده. طوری که در سال های 2017 - 2918 ، حدود 42 درصد کل جمعیت آمریکا، درجاتی از چاقی را داشته اند.

وقتی فردی چاقی، یعنی کسی که شاخص توده بدن یا BMI او بیشتر از 30 باشد، پزشک معمولا برای او آزمایشات متابولیک را درخواست می نماید تا میزان کلسترول و قند خونش تعیین گردد و فشار خونش را میزان می گیرد.

(شاخص توده بدن مساوی است با وزن به کیلوگرم تقسیم بر قد به متر به توان دو)

به صورت ساده شخص چاقی که کلسترول خوب یا HDL پایین - تری گلیسرید بالا - فشار خون بالا و سطح گلوکز یا قند بالا داشته باشد، مبتلا به سندرم متابولیک است.

اگر همه اینها نرمال باشند، او سندرم متابولیک ندارد و اصطلاحا MHO است که مخفف metabolically healthy obesity است.

این آدم های MHO ممکن است CRP و هموگلوبین A1C نرمال هم داشته باشند. که اولی شاخصی از فرایندهای التهابی مضر است و دومی سطح میانه قند سه ماهه اخیر را نشان می دهد.

پس با این حساب آیا MHO ها نیازی به تغییر رفتار ندارند؟

تحقیقی که روی بیش از 381 هزار نفر صورت گرفته، نشان می دهد که خیر! و اینها هم باید کوشش نمایند وزن خود را کم نمایند.

این تحقیق تعیین نموده که یک سوم این افراد در عرض 3 تا 5 سال یک مشکل متابولیک پیدا می نمایند.

این تحقیق شرایط سوژه های آزمایش را ظرف بیشتر از 11 سال مورد آنالیز قرار داد. این افراد از نظر ابتلا به دیابت، مشکل تصلب شریان ها یا آترواسکلوز، حمله قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلب، بیماری انسداد مزمن ریه های یا COPD و هم میزان مرگ و میر مورد پایش قرار گرفتند.

نتایج بسیار جالب توجه بودند. تعیین شد که:

- چاق های سالم 4.3 برابر آدم های با وزن طبیعی ظاهرا سالم دیگر، مبتلا به دیابت نوع 2 می شوند.

-18 درصد بیشتر محتمل است که سکته قلبی یا مغزی کننند.

-76 درصد بیشتر محتمل است که دچار نارسایی قلب شوند.

-28 درصد بیشتر محتمل است که مشکل تنفسی پیدا نمایند و 19 درصد بیشتر محتمل است که نارسایی تنفسی مزمن پیدا نمایند.

پس آن دسته چاق هایی که مشکل متابولیک هم ندارند، باید دست بجنبانند و اضافه وزن خود را اصلاح نمایند.

گرچه شرایط چاق های با مسائل متابولیک و آنهایی که بدون چاقی مشکل متابولیک دارند، از چاق های سالم بدتر است، اما این دسته هم باید به فکر سلامتی خود باشند.

این تحقیق را در اینجا مطالعه کنید.