باخانمان چرا سراغ شوخی های مجازی رفت؟، دلیل غیبت بعضی بازیگران خبرنگاران - وبلاگ بهسایا

به گزارش وبلاگ بهسایا، کارگردان باخانمان درباره ویژگی های این سریال و موقعیت های طنازانه و در عین حال تلخ آن توضیحاتی ارائه کرد.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ بهسایا، سریال باخانمان به کارگردانی برزو نیک نژاد و تهیه نمایندگی زینب تقوایی حدود یک ماه است که روی آنتن شبکه سه رفته است. این سریال با فضایی طنز و با ترکیبی از بازیگرانی که بعضی شان بیشتر در کار های جدی و ملودرام حضور داشته اند ساخته شد.

باخانمان ابتدا با قصه مسعود با بازی حسام محمودی و ماجرای ازدواج او آغاز می گردد و سپس داستان به خانواده واقعی او کشیده می گردد؛ خانواده ای که حالا پس از سال ها یکی یکی فرزندانش را پیدا می نماید و این میان مخاطب را به دورهم جمع شدن یک خانواده دعوت می نماید.

این سریال بیشتر از اینکه کمدی باشد فضایی مفرحی را در بعضی قسمت ها ایجاد نموده است و البته گاهی هم قرار است به تلخی های زندگی حال حاضر بپردازد.

برزو نیک نژاد کارگردان این سریال در گفتگویی از سختی کار در شرایط کرونایی، انتخاب بازیگران و همچنین فضای طنازانه و شوخی های سریال سخن گفت که در زیر می خوانید.

شرایط کار با وجود کرونا هنوز هم برای هر پروژه ای یک ریسک محسوب می گردد و سختی های زیادی در بر دارد. این سختی ها برای شما چطور پیش رفت؟

قطعاً خود کار در تلویزیون سختی دارد حتی در شرایط عادی هم کار سختی است. ماجرای کرونا باعث شد همه این سختی ها چند برابر گردد و حتی همه با استرس کار نمایند. مثلاً اگر زمانی سکانسی داشتیم که دو نفر کنار هم بودند و یکی عطسه می زد همه از هم فرار می کردند. مخصوصاً در این سریال سکانس های دسته جمعی زیادی داشتیم، چون اساس سریال روی زندگی دسته جمعی و دورهم جمع شدن یک خانواده بود همانطور که الان همه دوست داریم کرونا تمام گردد و به همان زندگی قبلی برگردیم.

چقدر امکان کنترل این شرایط وجود داشت؟

بعضی می گویند کار ها را با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی انجام دهید، اما این جمله را برای من شرح بدهند که چگونه امکانپذیر است. درست است ما هم همه ماسک می زنیم یا حین ضبط همه موارد را رعایت می کنیم، اما باز هم سخت و غیرقابل امکان است. این سریال با لوکیشن های بسیاری به فراوری رسید که جزو کار های سختی بود که خود من کارگردانی نموده ام. من سال هاست در تلویزیون کار نموده ام و این مجموعه یکی از سخت ترین آن ها بود. هر قسمت از سریال را که ببینید لوکیشن های مختلفی از خانه، مغازه، خیابان و… دارد.

صحنه هایی در سریال داشتید که گاهی یک باره از روی یک بازیگر و موقعیت روی صحنه دیگری کات می شد که البته شاید یکی دو بار بود، اما بعداً شنیدیم بعضی از بازیگران به کرونا مبتلا شده بودند، غیبتشان در این صحنه ها ارتباطی با کرونا داشت؟

بعضی از بازیگران مثل الهام اخوان و امیر کاظمی کرونا گرفتند و مجبور شدیم چند روزی به آن ها استراحت بدهیم. سکانسی با حضور حسن پورشیرازی داشتیم که بخشی را ضبط کردیم و بخشی دیگر را به دلیل مشکل چشم و اینکه لازم بود برای معاینه برود نتوانستیم از او استفاده کنیم و در سکانس بعدی صبح روز بعد بدون اینکه او را ببینیم صدایش را می شنویم. با این حال مسائل کرونا سختی کار ما را بالا برد، اما سعی کردیم در عین این سختی ها سریال را به پخش برسانیم مثلاً خود من هم مبتلا شدم درحالیکه نتوانستم خودم را تعطیل کنم.

یعنی با وجود ابتلا به کرونا سر صحنه رفتید؟

به نظر شما ممکن بود نرویم؟ روزی 9 دقیقه برآورد ضبط داشتیم حتی با احتساب روز های تعطیل پس اگر تعطیلی را نمی گرفتیم روز عادی باید 10 دقیقه را می گرفتیم تا به ماهی 270 دقیقه برسد. از طرفی سعی کردیم سکانس ها طولانی نباشد، کوتاه باشد و ریتم سریال تند باشد تا مخاطب لذت ببرد و همه این کوشش ها و سختی ها را به جان خریدیم تا کاری درخور مخاطب بسازیم.

طی یک سریال اخیر تلویزیون کمتر سریال طنز برای پخش داشت و حتی همان آثار طنز هم که روی آنتن رفت با نقدها زیادی روبرو شد و این سریال نسبت به بعضی از این آثار یک سر و گردن بالاتر بود، اما همچنان کمتر توانست لحظه های کمیک برای خنداندن مخاطب ایجاد کند. فکر می کنید این کمبود زمان روی سریال تاثیر نداشت؟ با توجه به سریال های قبلی خودتان مثل دردسر های بزرگ موقعیت های کمدی این سریال کمتر نبود؟

خوشبختانه بازخورد های خیلی خوبی از مخاطبان دارم به آمار واقعی و حتی ساختگی کاری ندارم و از آنچه خودم دیده ام می گویم، بسیاری با این سریال خندیده اند و حتی با تلخی هایش غمگین شده اند. قطع به یقین ما نباید کم کاری خود را سر چیزی بگذاریم و محتمل است ما کم کاری نموده باشیم ما یک نکته را هم نباید فراموش کرد اگر قرار است کسی را بخندانیم موقعیتی که آدم ها در آن هستند تاثیر زیادی دارد مثلاً اگر در یک جشن عروسی باشند راحت تر با هر موضوع طنزی لبخند بر لب شان می آید و می خندند تا اینکه در موقعیت تلخ و پراسترسی باشند. الان هم شرایط معیشتی مردم و زندگی این جوری نیست که اطمینان داشته باشیم آمادگی خندیدن دارند. ما در سریال باخانمان تماشاگر را آماده می کنیم برای خنداندن و قرار نیست در همه موقعیت ها بخندند، اما زمینه سازی هایی می کنیم تا لحظاتی را شاد باشد.

از طرفی باخانمان یک قصه تلخ هم دارد که می خواهد مخاطب را امیدوار کند به آینده و امید بدهد که اتفاقات خوبی رخ می دهد، کمدی رو و گل درشتی نیست.

برای این سریال سراغ ترکیب متفاوتی از بازیگران هم رفتید مثلاً از افسانه بایگان، آتیلا پسیانی و حسن پورشیرازی بهره گرفتید و یا حسام محمودی را برای اولین بار در چنین فضایی طنازانه ای می بینیم که نقش اول سریال را هم به او سپرده اید.

سعی کردم به ترکیب متفاوتی برسم که اگر تماشاگر سریالی می بیند دچار تردید نگردد که این سریال جدید است یا خیر، چون آن قدر بعضی بازیگران در کمدی ها حضور یافته اند مخاطب ابتدا دچار سوال می گردد که دارد یک سریال جدید می بیند یا بازپخش است. از طرف دیگر بعضی از ما فکر می کنیم کمدی یعنی بعضی از عزیزانی که کمدین هستند کنار هم قرار بگیرند و بعد می خواهیم بر اساس کوشش کمدین تماشاگر را بخندانیم!

ضمن اینکه این سریال موقعیت های تلخ هم دارد، ما کمدین هایی داریم که اگر گریه نمایند تماشاگر باز هم می خندد و دیگر آن موقعیت تلخ رخ نمی دهد. وقتی قرار است راوی قصه ای باشید که لحظات تلخ و شیرین دارد بازیگری می خواهید که تماشاگر با گریه او هم ذات پنداری کند.

برای سریالی که اینقدر به تعبیر شما با زندگی واقعی و تلخ و شادی های جامعه پیش می رود چرا دیالوگ هایی استفاده می گردد که با شوخی های سخیف فضای مجازی سعی در خنداندن دارد؟

اگر در سریالی که در 15 قسمت پخش شده آن حدود هشت شوخی این مدلی باشد اشکالی ندارد. مخالف نظر شما نیستم، اما شاید در آن صحنه طنز ماجرا روی همان دیالوگ بنا شده است. به هر حال تماشاگر به همه اتفاقات نمی خندد و همانطور که گفتم گاهی بعضی زمینه چینی ها به آماده کردن او یاری می نماید. با این حال باید در اجرای کار هم این ملاحظه را داشت که آورده جدیدی داشته باشد. اگر مثال بزنید بهتر می توان مصداق آورد.

بعضی از جملاتی که در فضای مجازی بار ها با آن ها شوخی شده بود در سریال عیناً به عنوان یک دیالوگ استفاده شد بدون اینکه طراحی خاصی داشته باشد یا به قول شما اجرای متفاوتی داشته باشد مثل این جمله خانمی در یک مجلس که می گوید دیر اومدی نخواه زود برو…

به نظرم شبکه های اجتماعی روی زندگی ما تاثیر زیادی گذاشته است و جزو جدایی ناپذیر زندگی مردم شده است پس این شوخی ها را هم نمی توان تفکیک کرد. کمدی برای من خیلی جدی است و نمی خواهم حرف شما را رد کنم و قطعاً به همه لحظات احساسی فکر نموده ام، اما در عین حال به همه آدم هایی که مخاطب سریال هم قرار می گیرند فکر می کنم. از پدر 80 ساله خودم تا جوان 18 ساله و از سربازی که در خوابگاه سربازی است تا زندانی یک زندان. اصلاً هم ادعایی ندارم که پیروز شده ام.

چندی پیش گفته بودید از کمدی خسته شده اید درحالیکه قرار است به زودی کارگردانی سریال دودکش 2 را آغاز کنید آن خستگی و این آغاز دوباره را چطور در کنار هم می آورید؟

از کمدی خسته ام، چون خنداندن خیلی سخت است و همین که یک سکانسی یا نکته ای در سریال به کسی بربخورد فکر می کنم من یک جای کار اشتباه نموده ام. اگر یک ماما از یک دیالوگ سریال من دلخور می گردد، من هم ناراحت می شوم و این دلخوری ها خود به خود این را می گوید که کمدی ساختن سخت است. راضی نیستم کسی از سریالم ناراحت گردد مردم حق دارند از اثر من راضی باشند یا نباشند، اما من راضی نیستم کاری بسازم که کسی دلخور گردد. در سریال باخانمان هم اینکه بسیاری دوستش داشتند و در این شرایط جامعه با آن شاد بودند برایم باعث خوشحالی بود.

و چه زمانی فصل جدید دودکش را آغاز می کنید؟

سریال دودکش در مرحله نگارش است و خانم زینب تقوایی تهیه نماینده سریال باید تصمیم بگیرند چه زمانی وارد فراوری گردد. با این حال من همان زمان که فصل اول سریال را نوشتم سعی کردم یک کمدی بنویسم که مردم با آن بخندند و لحظات شاد داشته باشند. لحظات احساسی و تلخ هم داشت و خیلی دوست داریم با فصل دوم این سریال یک بار دیگر مردم لبخند بزنند.

عکس ها از محمد تقوایی